០១. |
បពិត្រព្រះគុណព្រះករុណ |
គង់អាសនាដ៏ថ្កើងថ្កាន |
|
ស័ក្តិសមរម្យទមមេត្តាបាន |
នាំរឿងនិទានឥតមានខ្លះ ។ |
០២. |
ឧិះឱព្រះគុណថ្លៃបរិសុទ្ធ |
ជាសាវ័កពុទ្ធព្រះជាម្ចាស់ |
|
ទ្រង់ប្រោសប្រទានធម៌ច្បងច្បាស់ |
តាមពុទ្ធដីកាព្រះទេសនា ។ |
០៣. |
ញ៉ាំងចិត្តសន្តានសត្វនានា |
ដែលមានអវិជ្ជានិងតណ្តា |
|
កិលេសរួមរឹតឥតឧបមា |
បានភ្លឺជ្រះថ្លាទាំងប្រុសស្រី ។ |
០៤. |
គឺគុណអានុភាពព្រះករុណ |
ទ្រង់ត្រាស់ទេសនាប្រោសប្រណី |
|
តាមពុទ្ធភាសិតបទបាលី |
បានជាសេចក្តីដោយបរមត្ថ ។ |
០៥. |
ញែកដោយសណ្ឋានតាមថ្នាក់ធម៌ |
ធម៌ណាដែលល្អមានសង្កាត់ |
|
វែកញែកដោយឡែកគ្មានវិបត្តិ |
ពិរោះពេកពិតឥតសង្សស័យ ។ |
០៦. |
ហេតុតែព្រះគុណចេះឆ្លាស់ឆ្លៀត |
ធម៌ណាចង្អៀតចេះកែខៃ |
|
ញែកចែកបានច្បាស់អស់សង្ស័យ |
បញ្ញាទន់ខ្ចីគង់ស្តាប់បាន ។ |
០៧. |
ពិរោះសាច់ធម៌ដ៏ប្លែកៗ |
ពិរោះពន់ពេកគ្រប់សន្តាន |
|
ទោះបីអ្នកល្ងង់គង់ភ្ញាក់ប្រាណ |
បានរស់សាច់ធម៌ផ្អែមប្រៀបគ្មាន។ |
០៨. |
នាកាលសម្តេចព្រះភគវា |
ស្តេចគង់ធម្មាប្រោសប្រទាន |
|
ព្រះធម៌នាំសត្វទៅនិព្វាន |
រាប់ម៉ឺនសែនលានស្ទើរគ្មានសល់។ |
០៩. |
ព្រះអង្គប្រោសសត្វសព្វសកល |
បានលុះមគ្គផលសល់តិចគ្នា |
|
ម្លេះកាលសម្តេចព្រះភគវ័ន្ត |
កន្លងរយពាន់ឆ្នាំនានា ។ |
១០. |
នៅតែសាវ័កព្រះឈ្នះមារ |
ទេសនាធម្មាពិរោះក្រៃ |
|
មិនមែនសាវ័កអង្គឯណា |
គឺព្រះករុណាទេសន៍ថ្មីៗ ។ |
១១. |
បញ្ចប់ឯវំសង្ខេបខ្លី |
យើងខ្ញុំប្រុសស្រីស្តាយណាស់ណា |
|
មិនទាន់អស់ចិត្តនឹងសាច់ធម៌ |
ចង់ឃាត់អង្វរមិនហ៊ានថា ។ |
១២. |
ឃើញនឿយព្រះកាយព្រះករុណ |
សូមសាធុកាចប់សេចក្តី |
|
ហត្ថខ្ញុំទាំងគូផ្ចង់ប្រណម្យ |
លើកឡើងបង្គំគុណកែវបី |
១៣. |
ព្រះពុទ្ធព្រះធម៌ព្រះសង្ឃថ្លៃ |
សូមបានសិរីដូចប្រាថ្នា |
|
ខ្ញុំសូមខមាទោសទាំងឡាយ |
ក្រែងឆ្គងដោយកាយឬវាចា |
|
នៅមានគ្រោតគ្រាតក្នុងធម៌ណា |
ដូចមានគាថាចប់ហើយហោង ៕ |
(រួចចាប់សូត្រ
ឧទ្ទមង្គេន
...................ភ្លាមតែម្តង)
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ:
គិហិប្បតិបត្តិ ឃរាវាសធម៌
៚
Post a Comment