០៣៤ ៙ អង្គនៃសីល ១០ ៚

ទី០១ : បាណតិបាត មានអង្គ ៥

១.	បាណោ	សត្វមានជីវិត
២.	បាណសញ្ញិតា	សេចក្តីដឹងថាសត្វមានជីវិត
៣.	វធកចិត្តំ	គិតនឹងសម្លាប់
៤.	ឧបក្កមោ	ព្យាយាមនឹងសម្លាប់
៥.	តេនមរណ	សត្វស្លាប់ដោយព្យាយាមនោះ

ទី០២ : អទិន្នាទាន មានអង្គ ៥

១.	បរបរិគ្គហិតំ	ទ្រព្យដែលម្ចាស់គេហួងហែងរក្សា
២.	បរបរិគ្គហិតសញ្ញិតា	សេចក្តីដឹងថាទ្រព្យមានម្ចាស់របស់គេ ហួងហែងរក្សា
៣.	ថេយ្យចិត្តំ	គិតនឹងលួច
៤.	ឧបក្កមោ	ព្យាយាមនឹងលួច
៥.	តេនហរណំ	លួចបានមកដោយព្យាយាមនោះ

ទី០៣ : អព្រហ្មចរិយ មានអង្គ ៤

១.	ភេទនវត្ថុ	វត្ថុជាទីទំលាយនូវសីល គឺទ្វារទាំង៣០ ចំពោះទ្វារណាមួយ។
២.	សេវនចិត្តំ	គិតនឹងសេព
៣.	វជ្ជោវាយាមោ	ព្យាយាមនិងសេពនូវមេថុនធម្មនោះ
៤.	មគ្គេនមគ្គបដិបាទនំ	ញ៉ាំងមគ្គ និងមគ្គឲ្យដល់គ្នា

ទី០៤ : មុសាវាទ មានអង្គ ៤

១.	អតថំវត្ថុ	វត្ថុមិនពិត
២.	វិសំវាទនចិត្តំ	គិតនឹងពោលឲ្យខុស
៣.	តជ្ជោវាយាមោ	ព្យាយាមនឹងពោលឲ្យខុស
៤.	បរស្សតទត្ថវិជាននំ	ញ៉ាំងអ្នកដ៏ទៃឲ្យដឹងច្បាស់នូវសេចក្តីនោះ

ទី០៥ : សុរាមេរយ មានអង្គ ៤

១.	មជ្ជនីយវត្ថុ	វត្ថុជាទីតាំងនៃសេចក្តីស្រវឹង គឺសុរានឹងមេរ័យ
២.	បាតកម្យតាចិត្តំ	គិតបំរុងនឹងផឹក
៣.	តជ្ជោវាយាមោ	ព្យាយាមនឹងផឹកនូវទឹកស្រវឹងនោះ
៤.	តស្សបានំ	បានផឹកនូវទឹកស្រវឹងនោះឲ្យកន្លងបំពង់ក ចូលទៅ ។

ទី០៦ : វិកាលភោជន មានអង្គ ៣

១.	វិកាលោកាលខុស	គឺ ព្រះអាទិត្យជ្រេទៅហើយ ដរាបទល់នឹង អរុណរះ
២.	យាវកាលិកំ	របស់ដែលមិនគួរបរិភោគបានក្នុងកាល គឺតាំង ពីអរុណរះឡើងដរាប ដល់ថ្ងៃត្រង់
៣.	អជ្ឈោហរណំ	បានលេបចូលទៅក្នុងបំពង់ក

ទី០៧ : នច្ចគី មានអង្គ ៣

១.	នច្ចគីតាទិ	ការល្បែងមានរាំ និងច្រៀងជាដើម
២.	កត្តុកម្យតាចិត្តំ	គិតបំរុងនឹងធ្វើ
៣.	សុតទស្សនត្ថាយគមនំ	ទៅដើម្បីនឹងស្តាប់ឬមើល ហើយបានស្តាប់ ឬមើល។

ទី០៨ : មាលា មានអង្គ ៣

១.	មាលាទិ	វត្ថុសំរាប់ប្រដាប់កាយមានកម្រងផ្កាជាដើម
២.	ធារណឆន្ទតា	សេចក្តីប្រាថ្នានឹងប្រដាប់តាក់តែង
៣.	តស្សធារណំ	បានប្រដាប់តាក់តែងនូវវត្ថុសំរាប់ប្រដាប់ កាយមានកម្រងផ្កាជាដើមនោះ

ទី០៩ : ឧច្ចាសយន មានអង្គ ៣

១.	ឧច្ចាសយនមហាសយនំ	ទីដេក ទីអង្គុយដ៏ខ្ពស់ ដ៏ប្រសើរ ហួស ប្រមាណ
២.	បរិភោគចិត្តំ	គិតនឹងដេក ឬអង្គុយនៅទីនោះ
៣.	បរិភោគករណំ	បានដេក ឬអង្គុយនៅទីនោះ

ទី១០ : ជាគរូ មានអង្គ ៣

១.	ជាគរូបរជតំ	មាស ឬប្រាក់ដែលជាអកប្បិយភណ្ឌ។
២.	អត្តុទ្ទិសតា	ចំពោះជារបស់ខ្លួន
៣.	បដិតណ្ហាទិ	បានទទួលកាន់យកដោយខ្លួនឯង ឬប្រើអ្នក ដទៃឲ្យទទួលកាន់យកទុកដាក់ឲ្យ ហើយត្រេកអរចំពោះមាស ឬប្រាក់នោះ ដោយឧបាយឯណានីមួយ​ ។

បញ្ជាក់កាលបើ ឧបាសក ឧបាសិកា ជាអ្នករក្សានូវសីល១០ ធ្វើឲ្យកន្លងនូវសិក្ខាបទណាៗ លុះត្រាតែព្រម ដោយអង្គក្នុងសិក្ខាបទនោះៗ ទើបបានឈ្មោះថាកន្លង បើមិនទាន់ព្រមដោយ អង្គ នោះក៏មិនបានឈ្មោះថា កន្លងនូវសិក្ខាបទនោះៗទេ៕

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ:   គិហិប្បតិបត្តិ ឃរាវាសធម៌ ៚