០៤១ ៙ បាលីវេរដង្វាយព្រះ ៚

នមោ.................«៣ចប់»

ឧកាស (អហំ) មយំ ភន្តេ ឥមានិ បដិមារូបានិ តំ ភគវន្តំ ធរមានកំ វិយ មញ្ញមានា កាយេន វា វាចាយវា មនសា វា អភិបូជយា(មិ)ម ឥមំ........ឧទកំ សាធុ នោ ភន្តេ ភគវា សុចិរ បរិនិព្វុតោបិ ឥមំ សក្ការំ បដិគ្គណ្ហតុ មាតាបិតុ គរុទីនញ្ចេវ ញាតិកានញ្ច អម្ហាកញ្ច ទីឃរត្តំ អត្ថាយ ហិតាយ សុខាយ ។

ទុតិយម្បិ ...........................................................។

តតិយម្បិ ...........................................................៕

បញ្ជាក់ : ពីបុរាណលោកថា៖ «ឥមំ អាហារបិណ្ឌបាតំ សបរិក្ខារំ» តែប៉ុណ្ណោះ។ ត្រង់ « ឥមំ ....... ឧទកំ » បើមានអ្វីដាក់ថ្វាយ សូមឲ្យថាពាក្យនោះ តែម្តងនៅត្រង់ចន្លោះបន្ទាប់ ឥមំ ហើយពាក្យថា ឧទកំ(=ទឹក) ត្រូវតែដាក់ហើយថាជានិច្ច​ ។ ឯពាក្យទាំងនោះមានជាអាទិ៍ ៖

- បុប្ផគន្ធ វិលេបនំ	: ព្រះស្ងោយភួង ឬ បាយភួង
- ផលាផលំ	: ផ្លែឈើនានា
- មធុំ	: ទឹកឃ្មុំ
- ផាណិតំ	: ទឹកអំពៅ
- តាលោទកំ	: ទឹកត្នោត
- បណីតភត្តំ	: អាហារប្រណិត
- វឌ្ឍមានញ្ច	: បាយសី
- តិចីវរំ	: ត្រៃចីវរ
- សេនាសនំ	: អាសនៈ
- ឧទកំ	: ទឹក (ត្រូវថាជានិច្ច)
- ឆត្តមេវច	: ឆ័ត្ររួត
- ធជ្ជបដាកមេវច	: ទង់រលក

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ:   គិហិប្បតិបត្តិ ឃរាវាសធម៌ ៚